dit kan dus geen gedicht zijn
alleen de pure behoefte om
papier te voelen, het spoor van de pen
ik sta al weken droog omdat ik
veel te ver was doorgeschoten
met de drank uit eenzaamheid
ik raak de fles nu niet aan
behalve wat nors handwerk
staat mijn geslacht al maanden droog
ik durf op straat niet meer te kijken
anders komt hij hard omhoog
ik sta al jaren droog zonder gebed
er is heimwee achtergebleven
naar het kinderlijk vertrouwen in
nooit ingeloste beloften van boven
als je dorst hebt zegt de dokter
loop dan naar de pomp
© 2000
Ko van de Ree / De Gekooide Roos
Over Ko van de Ree
Ko van de Ree (Nice, 1934 - Eindhoven 2010) keerde in 1945 met zijn ouders terug naar
Nederland. Promoveerde te Leiden in de natuurkunde en werkte van 1967 tot
1995 als Wetenschappelijk Hoofdmedewerker aan de Technische Hogeschool
Eindhoven.
Publiceerde in eigen beheer poëzie, korte verhalen en essays.
Aanvankelijk in de jaren vijftig drie Franse bundels, daarna in het
Nederlands. In 1998 Verzamelde Gedichten. Vanaf 1993 jaarlijks een
roman:
- 1993 Vincent, een herhaling
- 1994 De drie doden en de drie levenden
- 1995 Een engel is een meeuw
- 1996 Alles Is Dood Simpel
- 1997 De koning van Orchomenos
- 1998 Schrijfsels over de stad
- 1999 HAIN
Ko van de Ree overleed op 13 november 2010.
Naast schrijver en wetenschapper was Ko van de Ree beeldend kunstenaar. Zijn werk
leeft voort op de webstek van
De Stichting Ko van de Ree