Frieda Snel Waterpas
Ik lag zomaar wat buiten, dacht aan niets
dan aan mijzelf, waarom ik niet sliep,
dat ik zo moe was dat ik hier liever niet lag,
dat ik zo zwaar niet zou moeten willen denken.
Ik zag de libel op mijn voet zonder
dat ik haar voelde, haar vleugels tilden
de kleur van haar eigen gewicht, gazen
godsbewijs, de kat vrat het iedere avond.
Toen was er het wonder van een tweede,
eenzelfde, je wees me erop, fijn gelagerd
draaide het kopje, schokten de oogjes.
Mijn hand verkrampte in het dragen
van zoveel aandacht, van zoveel
evenwicht waar ik niet buiten stond.
© 2000 Frieda Snel / De Gekooide Roos
Over Frieda Snel
Frieda Snel geeft er de voorkeur aan pseudoniem te blijven.
Naast de hier gepubliceerde gedichten is meer werk van Frieda Snel
te vinden in (de archieven van) SchrijfNet, indertijd de werkplaats voor schrijver en dichters.