Nu uit te vinden
of de kaarten kloppen
of het zo is
dat geleefd kan worden
in eentonig verlangen
Nu de kaart op tafel nagaan
van het routeverloop
of voldoende hoeken getekend zijn
zodat je uitwaait
de oude plek niet meer omringt
maar zigzag benadert
zodat je geen vreemde dingen in jaszakken
hoeft te vinden
als je komt speuren hoe het niet nu
hoe het was,
als je plotseling wordt aangestaard
hoe het geweest kon zijn.
Na de aankondiging drie jaar,
drie jaar na de aankondiging
sluit hij in de blakende zon de deur,
in de blakende zon stijgt hij
in een eindeloze wagen.
Buitenjongens roepen in de ruimte,
ontdekken stommelend de open laadbak,
kleine oefening voor helingkoeriers
als zij glanzend zwarte apparaten zien
smoezen zij lonkend naar de uitgang.
Een koele eenvoudige gang
stroomt langzaam vol hitte,
binnen omklemmen zijn vingers
een tafeltje grenzend aan diepe tapijten,
kleine scherpe tonen haaks in de kamer
belichten een mager gezicht.
Hoog op de oever wilde hij slapen,
geen sporen wijzigen, zoeken veroorzaken
al hebben vrolijke mensen alle tijd,
maar op een koele nacht gemakkelijk
in een slanke boot niet stappen maar
soepel gewicht verplaatsen, geen gewicht
maar schuivend evenwicht.
Oude stoelen naar binnen dragen,
de volgende dag naar buiten dragen.
De lucht is helder hier,
winkellichten doven vroeg,
vogels trekken hoog over.
© 2001
Hubert Voorhoeve / De Gekooide Roos