Na deze sombere plichtpleging - die moge verduidelijken dat antwoord op de vraag naar het waarom van dit tijdschrift u onthouden zal worden vanwege het feit dat het niets te betekenen heeft - nu de vraag: wat ís De Gekooide Roos?

De Gekooide Roos (DGR) is een tijdschrift. Het verschijnt regelmatig en dit is het eerste nummer. In het tijdschrift staan verhalen, gedichten, interviews en verhandelingen. Met dat laatste zijn we spaarzaam. De wereld hangt tenslotte aan elkaar van verhandelingen, de een nog vervelender dan de ander. Het gaat in DGR vooral om het presenteren van aantrekkelijke verhalen en gedichten. De verzamelnaam die we daarvoor hanteren is literatuur. Daarom noemen we DGR voorlopig een literair tijdschrift. Als iemand op een aantrekkelijke manier in een verhandeling kan uitleggen wat literatuur is, zal dat bijvoorbeeld een van de weinige verhandelingen zijn die in DGR geplaatst wordt.

Vooralsnog bepaalt de redactie van DGR wat aantrekkelijk is, dat wil zeggen, wat aantrekkelijke verhalen en gedichten zijn en daarmee wat literatuur is.

In DGR vindt u dus werk van schrijvers en dichters dat de redactie interessant genoeg vindt om u te laten lezen. De redactie is niet democratisch. Als een van de redactieleden iets goed genoeg vindt en dat in het redactiehok – een virtueel smoezelhokje – voldoende aannemelijk weet te maken, komt het in DGR. Dit laat voldoende ruimte voor het zo in zwang zijnde recht van de sterkste: een grote mond komt een redactielid van DGR goed van pas. Submissieve karakters doen het nu eenmaal minder goed, tegenwoordig.

Al met al heeft u met een sterk team te maken, ik waarschuw maar vast. De bladeren in het ontwerp van DGR’s omslag zijn bijvoorbeeld de bladeren die wij niet voor onze mond nemen.

Jonge honden zijn we niet. Er hoeft ook niets op zijn kop gezet te worden. We zijn weliswaar tegen van alles en nog wat, maar niet collectief. DGR is geen tijdschrift met een missie, evenmin een tijdschrift dat zich tegen een gevestigde orde verzet. Ik herhaal het nog maar even: DGR is een tijdschrift waarin aantrekkelijk werk van schrijvers en dichters te vinden is.

Een heikele vraag die nog beantwoord moet worden: hoezo het Internet? Wat is dat Internet nou helemaal? Een vergaarbak van onvoorstelbaar veel troep, een soort menselijke vuilnisbak? Een fantastische bibliotheek waar over vrijwel alles wel iets te vinden is? De nieuwe interactieve televisie waar al evenveel pulp op rondslingert als op de oude kleurenbak? Een overschatte onderneming die door telecombedrijven wordt gekoesterd om hun zakken nog eens flink te spekken? Een zegen voor grenzenloos intellectueel verkeer? De virtuele afspiegeling van de wereld? Wie het weet mag het komen zeggen. DGR is in elk geval door het Internet ontstaan en bestaat vooralsnog dankzij het Internet.

Het begon allemaal met een Internetpagina waar Jan & Alleman eigen werk kon plaatsen en Alleman Jans of Jan Allemans werk kon recenseren. Die pagina zat vast aan een ander literair Internet-tijdschrift (De Opkamer) maar werd er na enkele jaren wegens niet nader te omschrijven wantoestanden van losgescheurd. Na enkele dagen richtte ik de pagina weer in, op een andere stek, onder een andere naam (De Salon, later SchrijfNet) en langzaam maar zeker ontstond er een kleine harde kern van eigenzinnige vaste bezoekers die er wel wat in zagen om een tijdschrift op te richten. Niet om het meteen zelf vol te schrijven, maar voor het publiceren van goede, onderhoudende, aantrekkelijke literatuur.

Renzo Kooi