Redactie De Gekooide Roos Paarden (mei 2000)
De paarden in het weiland achter mijn huis zijn toch nog gelukkig geworden. Nadat het leek of er nooit een einde kwam aan de modderpoel die hun trage hoefgang bewerkstelligde schiet er opeens mals gras en een zee van paardenbloemen op. De oude grijze, vaste weilandbewoner die apart gehouden wordt, is zowaar verliefd. Met geheven staart, diep gesnuif en nogal idiote sprongen trekt hij de aandacht van een aanvallige kleine bruine, die aan de andere kant van het prikkeldraad pesterig beurtelings meedraaft en vervolgens met geheven kont naar de veel aantrekkelijker zwarte hengst verderop trippelt. Uiteindelijk zal de grijze alleen achterblijven. Samen met de kromgegroeide man met de zeis die regelmatig langskomt en met toevallige voorbijgangers een praatje over het weer maakt.
Men zou denken dat er niet veel tempo in deze contreien zit. Dat het vierde nummer van De Gekooide Roos verscheen lijkt desondanks eerder drie weken dan drie maanden geleden. Vandaar dat ik dit op de valreep zit te tikken. Er zoemen muggen rond mijn bureaulamp. Ik rook nog steeds. De copij is zonder veel vloeken bewerkt. Van Bies van Ede kregen we zowaar weer email. Die zit diep in het Ierse platteland en eigenlijk hadden we niet verwacht dat daar meer dan een handzwengelfoon zou wezen.
De Gekooide Roos begint overmorgen aan zijn tweede jaargang. Ik zou gek zijn hem niet aan te bevelen, het is een welgevuld nummer met baie interessante bijdragen. U zult regelmatig moeten overschakelen op de afrikaanse taal. Als u er niet uitkomt, biedt dit online woordenboek mogelijk uitkomst, maar wat langer stilstaan bij een niet begrepen woord doet vaak ook wonderen.
Ach, weest u zo goed door te klikken? Dan ga ik verder de paarden volgen. Je weet maar nooit of die ouwe het nog voor elkaar krijgt. Je kunt zo zien dat die zwarte hengst niet veel te vertellen heeft. Die bruine hittepetit zie ik het prikkeldraad nog wel over gaan. Wordt het zwart met bruin of bruin met grijs? Wat kan kan de lente toch spannend zijn.
Renzo Kooi

Over Redactie De Gekooide Roos

De redactie had weliswaar geen leven maar functioneerde desalniettemin toch maar mooi ruim negen jaar.