leeft een bron misschien nog ergens
waar de dag zijn trage tokkelen
gestaag voortzet en blond is, ergens
waar geen einde komt. of komen zal.
nu is de rand van deze wereld opgezwollen
en rond verdoken in blauwe doeken
die de vlekken niet verbergen.
krantenjongens maken een begin
en bannen satyrs uit, bedekt met
het stof van de dauw. zij
geven met gebaren
een penetrante doodslucht aan.
© 2001
Arnout Arens / De Gekooide Roos