Herbert Mouwen Stonehenge
De lens van mijn camera brandt een
mond vol tanden open in fonkelend
tegenlicht - In glimmende reisfolders
gaf de foto van deze oeroude vrouw
mij een kalme zee van tijd, bij mij
roepen plaatjes van vroeger immer
een roekeloos gevoel van dagdromen
op, ook deze, met de open ogen tussen
de gestapelde stenen, overbelicht -
Eindelijk daar, zag ik een moeder met
een tuin van lichaam, met rimpels in
haar doorgroefde stenen gelaat, ze lag
languit in het hoge gras, ze had geen
scherp gezicht, een verstolen glimlach
hing in dit hoofd met de uitgeslagen
vleugels van haar naam als tegenwicht
© 2002 Herbert Mouwen / De Gekooide Roos
Over Herbert Mouwen
Herbert Mouwen (Breda, 1952) publiceerde in 1991 de dichtbundel De zon is kapot bij
Opwenteling, Eindhoven. De afgelopen dertig jaar verschenen er gedichten en verhalen in de
tijdschriften Naar Morgen, Lijn, Kruispunt, Dimensie, Meander en Brabant Literair en
op de CD Niet om je in verlegenheid te brengen. Als tekstschrijver werkte hij mee aan het
project Beeld/Verhaal, een dubbel avontuur (CVA, Tilburg 1999)
In september 2000 won hij de Johan Diepstraten Prijs van dagblad BN/De
Stem voor zijn verhalenbundel Het verleden lijkt een ver land.
In het dagelijks leven was hij docent Nederlands en dramatische vorming aan de
PABO in Breda. Ook was hij recensent amateurtoneel bij dagblad BN/De Stem, redacteur bij literaire
organisatie en uitgeverij Opwenteling in Eindhoven en actief als studententoneelregisseur.