Herbert Mouwen Een nieuwer testament
Wat water, wat vissen en wat brood,
de vraatzuchtigen zitten niet langer
aan tafel dan strikt nodig is, recht gaat
voor zijn raap, versterving kent haar
grenzen, de rapen zijn gaar - Boetelingen
wachten niet tot koetjes, kalfjes volwassen
zijn, hopen op verlossing, kwijtschelding
van straf is geregeld, lust lijkt beteugeld,
dagelijkse zonden zijn getemd - Wederom
doen de wederopstandelingen hun
middagdutje na de copieuze maaltijd die
met wat wijn is weggespoeld, verdwijnen
geleidelijk de deugden, heiligt het doel
de middelen, blijken de heiligen geil - Ook
de gelukzaligen hopen op goed weer en
andere openbaringen - Elk krijgt zijn deel
© 2002 Herbert Mouwen / De Gekooide Roos
Over Herbert Mouwen
Herbert Mouwen (Breda, 1952) publiceerde in 1991 de dichtbundel De zon is kapot bij
Opwenteling, Eindhoven. De afgelopen dertig jaar verschenen er gedichten en verhalen in de
tijdschriften Naar Morgen, Lijn, Kruispunt, Dimensie, Meander en Brabant Literair en
op de CD Niet om je in verlegenheid te brengen. Als tekstschrijver werkte hij mee aan het
project Beeld/Verhaal, een dubbel avontuur (CVA, Tilburg 1999)
In september 2000 won hij de Johan Diepstraten Prijs van dagblad BN/De
Stem voor zijn verhalenbundel Het verleden lijkt een ver land.
In het dagelijks leven was hij docent Nederlands en dramatische vorming aan de
PABO in Breda. Ook was hij recensent amateurtoneel bij dagblad BN/De Stem, redacteur bij literaire
organisatie en uitgeverij Opwenteling in Eindhoven en actief als studententoneelregisseur.