Charl-Pierre Naudé Attribute
Inhoudsopgave
Zie ook de
Engelstalige bewerking
door de auteur
of de
Nederlandse vertaling
door Marc Boelens
Die belangrikste dinge in die lewe
gebeur sonder attribute.
’n Persoon sterf sonder sy liggaam.
Anders sou hy nog gelewe het.
’n Baba word gebore sonder ’n siel.
Die siel kom later.
Met goeie rede.
Wie benodig helderheid
as niks nog bestaan nie?
Vra die grootste pyn.
Dit gebeur sonder gevoel.
Wat wysheid betref,
ons weet tog die eindpunt daarvan is die niks.
Tensy dit nog nie gearriveer het nie.
En die liefde?
Liefde gebeur sonder die ander persoon.
Vreemd as wat dit mag klink.
Die liefde gebeur sonder enige attribute.
Jy kies iemand
vir hierdie neus, of daardie oë.
So ’n lieflike mens,
baie verkieslik bo die ander een.
Wat ’n lieflike hart!
Maar wanneeer die liefde
eers begin groei,
wanneer dit werklik begin saak maak,
verloor dit al sy voorwaardes.
By die hoogtepunt van gevoel
is al die buitelyne uitgewis.
In die einde is daar geen verskil
tussen die een wat jy gekies het,
en die een wat jy nie gekies het nie.
Dit maak nie meer saak nie.
Met ’n veelvoud van hoewe
kap vergetelheid die gedigte
in hul bedkassie pierings dood,
vir háár geskryf
en vir niemand anders nie,
nóú geskryf
en nie op enige ander tydstip nie;
kap dit die lentebloeisels fyn
waar hulle mooi gerankskik in hul papierkoppies dryf,
en verbrysel so die fiktiewe banket
deur kinders uitgeknip en gevou
van ’n uitgeskeurde beskrywing
van die tyd.
Vergetelheid
met sy ontelbare stompe
bokspring oor alles,
op aantrekkingskragte en op al die fyner punte
en roep homself uit as Blinde Liefde,
’n Spaanse danser uitgedos soos ’n vragwa.
En die half-treetjies en die staccato’s
word vergruis tot niks
onder één reusagtige skoen.
Jy sien die arme meisie nie meer nie.
Hoe sy lyk.
Wat sy dink.
Alles is oorgetrek in wasem.
En sy sien jou nie.
Die liefde gebeur sonder ander mense.
Dit gebeur sonder attribute.
Wanneer iets
so werklik is soos ware liefde
hou die persoon
waarop daardie liefde gemik is
op met bestaan as iemand anders.
Dis waarom die liefde
so eensaam kan wees.
Sê iemand dat liefde
’n skepper van betekenis is?
Onwaar. Die Liefde dring aan
op die vernietiging van betekenis:
alle betekenis is onvolledig.
Hoor ek iemand sê
die liefde kan jou red
van die dood en sy absolusie?
Praat van die laksman!
Dié nederige kêrel noem
homself jou waarlik ‘Kleine Dood’!
Groter dinge begin in die kiem, né?
En laat dit wat eerste
moet wees eerste kom …
Die Liefde is ’n ware heer.
Ja,
Paulus was reg.
Die Liefde sien niks raak nie.
Behalwe sy eie wapens.
En dan sê dit boonop
dat dié ook nie bestaan nie.
Daardie arme kerklui
wat nie aan die liefde wil deelneem nie
omdat liefde kieskeurig is
en die goedheid universeel …
Die armsalige skepsels!
Hulle vergeet waar die liefde opeindig.
Dit eindig op sonder attribute:
’n meisie sonder haarself,
’n kop sonder ’n jongman.
’n Hele wêreld sonder mense.
Wat op aarde is meer gelykwaardig?
Die klere loop rond
sonder hul base,
die penne skryf
sonder hul hande:
dit lyk op ’n haar na
’n spirituele affêre.
Die Liefde is soos die begin
en einde van die Heelal:
suiwer, vormlose, krag.
En dit bring ons by God.
Die Alfa en die Omega.
Dit wat geen attribute besit nie:
God is gelyk aan die Liefde.
Ja, God ís Liefde.
Dit kan wiskundig bewys word.
En ondanks voorbehoude,
en die bra goedkoop náklankie van daardie reël,
is daar iets daaromtrent
wat baie besonders mooi is.
Moet net nie spesiale behandeling verwag nie.

Attributes

(Engelse bewerking door Charl Pierre Naudé)

The most important things in life
happen without attributes.
A person dies without their body.
Otherwise they would still be alive.
A baby is born without its soul.
The soul comes later.
With good reason.
Who needs clarity
when nothing exists yet?
Ask the greatest pain.
It happens without feeling.
As for wisdom,
we all know it arrives at nothing.
Unless it isn’t there yet.
And love?
Love happens without the other person.
As strange as this may sound.
Love happens without any attributes.
You choose somebody
for that nose, or these eyes.
Such a lovely person,
much nicer than the other one.
What a lovely heart!
But when love grows,
when it really starts to matter,
it becomes unconditional.
At the height of feeling
all definition is sublimated.
And in the end there is no difference
between the one you chose
and the one you didn’t.
Nothing matters anymore.
With multiple hooves
obliviousness
stamps out the poems
in their bedside saucers,
written for her
and nobody else,
written now
and not at any other time;
stamps on the spring buds
arranged in their paper cups,
crushing the fictional banquet
cut out and folded by children
from a torn-out description
of time.
Obliviousness
with its countless trunks
prances on everything,
on attraction and its finer points
and calls itself Blind Love,
a spanish dancer dressed up like a truck.
And the half-steps and the staccatos
are grinded to nothing
under one gigantic shoe.
You don’t see the poor girl any more.
What she looks like.
What she thinks.
Everything is misted over.
And she doesn’t see you.
Love happens without other people.
It happens regardless of attributes.
When something
is so real as real love
the object of attraction ceases
to exist as a separate entity.
That is why love
can be so lonely.
Does somebody say
love creates meaning?
Not true. Love insists
on the destruction of meaning.
All meanings are incomplete.
Do I hear somebody say
love can save you from death
and its absolution?
Talk of the hangman.
The fellow humbly
calls himself ‘Little Death’.
Small beginnings.
First things first.
Love is a gentleman.
Yes,
St. Paul was right.
Love doesn’t see anything.
Except its own weapons.
And then it claims
that those don’t exist either.
Those poor priests
that don’t partake in love
because love is choosy
and goodness is universal ...
The poor fellows!
They forget where love ends up.
It ends up without attributes:
a girl without herself,
a head without a boy.
A whole world without people.
What on earth can be more equitable?
The clothes walk
without their masters,
the pens write
without their hands:
it is the closest thing
to a spiritual realm.
Love is like the beginning
and the end of the universe:
it is sheer, shapeless, power.
And this brings us to God.
The Alpha and the Omega.
That which has no attributes.
God equals Love.
Yes, God ís Love.
It can be mathematically proven.
And despite reservations,
and the rather trite ring,
there is something
quite beautiful about that.
Just don’t expect special treatment.

© 2002 Charl-Pierre Naudé / De Gekooide Roos

Over Charl-Pierre Naudé

Charl-Pierre Naude is 'n joernalis, skrywer en digter van Johannesburg, Suid-Afrika.
Charl-Pierre Naude is journalist, schrijver en dichter uit Johannesburg, Zuid-Afrika.
Begin