Vertaald door
Marc Boelens
De belangrijkste dingen in het leven
gebeuren zonder attributen.
Een persoon sterft zonder zijn lichaam.
Anders zou hij nog geleefd hebben.
Een baby wordt geboren zonder ziel.
De ziel komt later.
Met goeie redenen.
Wie heeft behoefte aan helderheid
als er nog niks bestaat?
Vraag het de grootste pijn.
Dit gebeurt zonder gevoel.
Wat wijsheid betreft,
we weten allemaal dat het eindigt in het niets.
Tenzij het nog niet is aangekomen.
En de liefde?
Liefde gebeurt zonder de ander.
Hoe vreemd dit ook moge klinken.
Liefde gebeurt zonder enige attributen.
Je kiest iemand
om een neus, of een paar ogen.
Zo’n lieflijk mens,
te verkiezen boven alle anderen.
Wat een lieflijk hart!
Maar wanneer de liefde groeit,
wanneer het er echt toe begint te doen,
verliest het al zijn voorwaarden.
Op het hoogtepunt van gevoel
zijn alle omtrekken uitgewist.
En uiteindelijk is er geen verschil
tussen degeen die je gekozen hebt
en degeen die je niet gekozen hebt.
Het doet er niet meer toe.
Met een veelvoud van hoeven
trappelt vergetelheid de gedichten
in de schotels op de nachtkastjes dood,
voor háár geschreven
en voor niemand anders,
nú geschreven
en niet op een ander tijdstip;
trappelt op de lenteknoppen
die mooi gerangschikt in hun papieren kopjes drijven
en verbrijzelt zo het fictieve banket
door kinderen uitgeknipt en gevouwen
van een uitgescheurde beschrijving
van de tijd.
Vergetelheid
met haar ontelbare stronken
maakt capriolen over alles,
danst op aantrekkingskracht en zijn fijnere nuances
en roept zichzelf uit tot Blinde Liefde,
een Spaanse danser uitgedost als een vrachtwagen.
En de halve pasjes en de staccato’s
worden vergruisd tot niks
onder een reusachtige schoen.
Je ziet het arme meisje niet meer.
Hoe ze er uit ziet.
Wat ze denkt.
Alles is verzonken in mist.
En ze ziet jou niet.
Liefde gebeurt zonder andere mensen.
Het gebeurt zonder attributen.
Wanneer iets
zo waar is als ware liefde
houdt het voorwerp van liefde
op als iemand anders te bestaan.
Dat is waardoor de liefde
zo eenzaam kan zijn.
Zegt men
dat liefde het leven betekenis geeft?
Niet waar. Liefde is uit
op de destructie van betekenis.
Alle betekenis is incompleet.
Hoor ik iemand zeggen
dat liefde je kan redden
van de dood en zijn absolutie?
Over de beul gesproken!
De kerel noemt zichzelf
heel nederig ‘Kleine Dood’.
Grote dingen beginnen klein;
en laat wat eerst moet zijn
het eerst beginnen.
De liefde is een gentleman.
Ja,
Paulus had gelijk.
De liefde ziet niets
behalve haar eigen wapens.
En dan zegt ze bovendien
dat díe ook niet bestaan.
De arme priesters
die niet deelnemen aan de liefde
omdat liefde kieskeurig is
en goedheid universeel...
Die armzalige schepsels!
Ze vergeten waar de liefde op eindigt.
Die eindigt zonder attributen:
een meisje zonder zichzelf,
een hoofd zonder een jongeman.
Een hele wereld zonder mensen.
Wat op aarde is gelijkwaardiger?
De kleren lopen rond
zonder hun meesters,
de pennen schrijven
zonder hun handen:
dit lijkt bijna
een spirituele staat.
Liefde is als het begin
en het eind van het universum:
het is zuiver, vormloos, kracht.
En het brengt ons tot God.
De Alfa en de Omega.
Dat wat geen attributen heeft.
God is gelijk aan Liefde.
Ja, God ís Liefde.
Dat kan wiskundig bewezen worden.
En ondanks enig voorbehoud
en de nogal goedkope naklank van die regel,
is er iets
bijzonder moois aan.
Verwacht alleen geen speciale behandeling.
© 2002
Charl-Pierre Naudé / De Gekooide Roos