Als een verlegen meisje
gaat de boom opzij voor de zon, buigt even, haast zich weg.
Als een meisje gaat de boom opzij,
in haar ogen kun je bronnen horen ontspringen.
In de vensterbank staan drie foto’s,
op één ervan staat een oude man.
Hij pakt de lijst en rent het meisje achterna.
Een duister gelaat verschijnt voor het raam,
de boom schrijft een Chinees karakter op de maan,
misschien wel een compleet gedicht over verdriet.
Een duister gelaat verschijnt voor het raam,
de maan laat zijn gedicht vallen, rolt het bos in.
In de vensterbank gegaan, gaan,
de zwarte hemel achter het zwaard van Heracles
is onbeweeglijk diep.
Uit het Fins vertaald door Adriaan van der Hoeven
© 2003
Tomi Kontio / De Gekooide Roos