Het is gemakkelijk om weg te gaan
zonder achterom te kijken,
zonder aan de woorden
van het kind te denken,
zonder de dood van anderen
te doorstaan,
zonder naar buiten te kruipen
uit een wrak, dat een graf
moest worden, zonder
het een blik waardig te keuren,
als de kist leeg
zijn weg vervolgt
naar de vaste
tentoonstelling van
verwrongen blik, naar
de woordenrijen van het kind.
Zoveel tijd
in voorraad,
niemand leeft daar,
in de stuurhutten brandt
nog steeds licht, maar
de deur kan niet open, zo
weinig ruimte
hebben wij
om te leven zolang
het voortgaat als
het gooien van een dobbelsteen.
uit: kun elän - maisema särkyneen tuulilasin takana (wanneer ik leef - het landschap achter een gebroken voorruit, 1999)
Uit het Fins vertaald door Adriaan van der Hoeven
© 2003 Jyrki Kiiskinen / De Gekooide Roos
Over Jyrki Kiiskinen
Jyrki Kiiskinen (1963) heeft de Finse poëzie een stimulans gegeven door het oude tijdschrift Nuori
Voima (Jonge Kracht) nieuw leven in te blazen en om te vormen tot een podium voor jonge
auteurs. Hetzelfde doel had de oprichting in samenwerking met de uitgever WSOY van de Elävien
Runoilijoiden Klubi (Club van Levende Dichters). De poëzie-avonden van die levende dichters
werden een ongekend succes. Kiiskinen heeft poëzie en proza gepubliceerd. Zijn eerste roman, Suomies
(De moerasman, maar ook een woordspeling op Suomi=Finland en mies=man) werd in 1994 gekandideerd
voor de Finlandiaprijs en bekroond met de Kalevi Jänttiprijs.
Meer over Jyrki Kiiskinen.
De vertaler, Adriaan van
der Hoeven, was universitair docent bij de intussen helaas niet meer bestaande afdeling
Finoegristiek van de Rijksuniversiteit Groningen. Hij heeft over Finse cultuur en literatuur
gepubliceerd en verscheidene vertalingen, waaronder een bloemlezing Finse poëzie, op zijn naam
staan. Publiceerde onder meer in Bzzlletin, NCR-Handelsblad, de Volkskrant,
De Gids, de Tweede Ronde en Deus ex Machina.