Willem van Lit Ballade van bevangen stemmen
Ik wilde dat ik afstand nemen kon
van ’t ogenblik dat zij naar binnen trad.
Ik wou dat ik mezelf eens overwon
en dat ik ook de woorden niet vergat
die ik als vloed in overmoed nog had,
toen ik hen schreef, vermoeden in hen deelde;
verbeelding van verlangen vormt een pad
waarop we in een waan verborgen speelden.
Nabijheid werd ontzag dat steeds begon
als zij – intiem haar schaduw – naast me zat
en naar me boog, haar stem rondom ontspon
zodat ik ook de woorden niet vergat
en evenzeer de stilte weer bevat;
’t herinnert mij aan koelte die me streelde,
een plek waarop ik mooi mocht zijn, ’n stad
waarin we in een waan verborgen speelden.
De droefenis waar ik me op bezon,
de klem waar ik in opgesloten zat,
bezwaarde mij nog voordat ik begon
terwijl ik toch de woorden niet vergat,
maar ik verging bij stom behagen dat
gesloten in alleen zijn steeds verbeeldde
hoe we onbevangen toerden in een rad
waardoor we in een waan verborgen speelden.
(refrein)
Ik had mijn stem in broze lust gevat
opdat ze zó mijn woorden niet vergat.
We schoven ons tezamen op de beelden
waarin we in een waan verborgen speelden.
© 2003 Willem van Lit / De Gekooide Roos
Over Willem van Lit
Geboren in 1953 in een Belgisch dorp op de grens met Nederland. Schrijft sedert enkele jaren voor
het internet. Veel van zijn werk is terug te vinden in het
archief van SchrijfNet. Hij stelde daaruit een in
eigen beheer uitgegeven bundel samen met de titel “Enig weerga voor hierna” (2002). Naast
gedichten schreef hij een aantal opstellen over poëzie, een paar boekbesprekingen en momenteel
werkt hij gaandeweg aan een weekboek over de Antillen, waar hij drie jaar verblijft voor zijn
werk.
Willem van Lit is dagelijks als schrijver/dichter/observator actief op
Facebook
Willem van Lit schreef ook op Schrijf.Net