Wat was er zoal niet door de oren gegaan?
Zoetgevooisde Mantovani, Helmut Zacharias.
Suikerstroop van laag kermisallooi. Incestueus
Familiefestijn. Leve de opgestroopte rokken.
De grijpgrage, kluwende handen. De ooms
Bronstig, geil door Bavaria en opgejut klein
Clareyn. Roomse orgie, plotseling gesmoord
Door de wervelende kometen van Bill Haley.
Als ontploffende granaten knalde hun geluid
De huiskamer binnen. Of de duivel zelf was
Verschenen. Of het einde der dagen was
Aangebroken en de gordijnen scheurden.
Nooit werden hoofden zo stevig geschud
En werd er sputum geblazen in alle wind-
Richtingen. Die dagen dus, vol hellewens,
Slapeloze nachten en dagdromen snurkend.
***
Tijd is droef papiergeld, dat kwijnt in vinyl.
Yes, de krul plakte op zijn voorhoofd. Yes,
Spijkerpakken gingen uit hun bol. Buikige
Rock ‘n’ Roll, terwijl Ambon swingde en
De bassist antiek zijn instrument bereed.
Pilzen werden verzwolgen, verdwenen in
De holtes van ieders verleden. Bill Haley
In Maastricht. Zondagmiddaglof, brylcream
Op oude hoofden. De vaders waren al dood,
Maar moesten opnieuw begraven. Het dampte
Nog na. Ik draaide mijn rug naar de zo breekbare
Dagen: SHAKE RATTLE ’N ROLL.
© 2003
Hans van de Waarsenburg / De Gekooide Roos