Hans van de Waarsenburg THE LAST WALTZ
Was ik je vergeten in dubbelgeluid?
Dolby, Dolby, op dat plein in Amsterdam?
Het Schiller Hotel, dat als een kajuitschip
Op het verleden dobberde. Ik moest mijn
Zangbrevet tonen, een meesterwerk
Maken - voor minder deed je het niet,
Madame- en landen in Brussel. Of er
Straten uit Rome werden overgevlogen
En ik clownskoppen schilderde op
Niet bestaande hoezen. Even was ik
Met je in Venetië, varend, in ’a dirty
Gondola’ naar de doden van weleer.
***
Toen tijd een gotspe bleek. We dronken
Prosecco op dit tedere weerzien en
Droomden later over rafels, die als
Oud haar over het celluloid hingen.
Geluid vol ruis en tikken. Maar wanneer
Je tong in mijn oor walst, de eerste maten
Weer klinken, begint opnieuw de dans,
Madame, en draait alles van ooit en toen.
© 2004 Hans van de Waarsenburg / De Gekooide Roos
Over Hans van de Waarsenburg
Hans van de Waarsenburg (Helmond 1943 - Maastricht 2015) woont en werkt sinds 1966 in Maastricht. In 1965 debuteerde hij met de bundel Gedichten. Voor zijn bundel De Vergrijzing ontving hij in 1973 de Jan Campertprijs voor poëzie.
Sinds zijn debuut publiceerde hij een twintigtal dichtbundels waaronder De dorst der havensteden (1990), Avond val (1993) en Zuidwal (1995) en Beschrijvingen van het meer (2000).
In 2002 verschenen Heenvaart Maastricht en in Macedonië zijn Gekozen gedichten 1980–2000.
Naast gedichten schrijft Hans van de Waarsenburg kinderboeken.
Van 1995-2000 was hij voorzitter van het P.E.N.- Centrum voor Nederland en sinds 1997 is hij voorzitter van The Maastricht International Poetry Nights1, een grote internationale poëziemanifestatie die in juni 2002 voor de derde maal werd georganiseerd.
Meer over Hans van de Waarsenburg op wikipedia
Hans van de Waarsenburg overleed in 2015.
1 De archivaris: de verwijzing naar dit evenement is niet meer actief.