Berelaf Een Leven
Het bleek een verzinsel van de zon, de enige ster
en zo nabij, ik stond op en reisde mee met haar
over vlakten van sneeuw en ijs. Nooit zou ik sterven,
de nacht lag op afstand, een lichtjaar verder,
er was geen schaduw om naar om te zien.
Maar iemand riep om hulp, iemand had honger
en iemand sprak een wereldvreemde taal.
Ik draaide me naar het oosten, waar ik mensen
zag werken, zaaien en oogsten. Een maan verscheen,
continenten verschoven en groeiden langzaam aaneen.
Het bleek een grap van mijn hartslag.
Ik was een kleiner dier en ieder uur had een ochtend
en een avond, bracht zon of regen tussendoor
in een jungle waar mammoetkoeien graasden.
En iemand leerde me slapen, iemand zou me zogen
en iemand gaf me meer dan ik ooit nodig had.
Doorvoed en onderwezen ging ik onder water
en pompte zwaarder bloed door steeds lauwere zeeën.
Ik sloeg de zomers met grotere slagen en bleef drijven
in een onbehoorlijke warmte van liefde en leven.
Het bleek een gril van Babylon, in graden berekend
op een diabolische dubbelspiraal van zesvouden,
een raderwerk van haaientanden in smeltend ijs,
slippend als februari’s in schrikkeljaren. Ik viel.
Ik zag het getal, nog voor mijn val de grond raakte,
maar ik negeerde zijn teken als iemand die geen tijd had,
ik loochende medeplichtig zijn betekenis, alsof
ik nog de tijd had. En iemand brandde zijn ogen,
iemand hapte naar lucht en iemand verdween
om nooit meer iemand te hoeven zijn.
Het bleek een samenzwering.

Over Berelaf

G.M. Berelaf werd in 2001 door Krangse kraaien verwekt en gedoopt. Hij publiceerde zijn gedichten voornamelijk op internet en droeg ze voor op landelijke podia. In 2002 won hij de finale van de Eindhovense Poetry Slam. Een jaar later won hij de derde prijs in de Nacht van het Sonnet, en zijn gedichtencyclus De tekenen van de hond werd genomineerd voor de SNS-literatuurprijs. In het najaar van 2004 verschijnt zijn debuutbundel Het Harnas bij uitgeverij Opwenteling.
Meer gedichten op de Website van G.M. Berelaf.
Berelaf schreef ook op Schrijf.Net