Ellen Joris Niet eens een zondag
op de stoep van het cafeetje
zit de vrijdagdichter afgeladen
vol van weekse dagen stoer
te staren uit het wit
van zijn ogen in het witter
van zijn blad
hij heeft het ál gehad
hij zal het nu vergeten
daar is de hond de jongen
met de tamme bunzing
in zijn hals de dame
met de merkaap aan haar tas
de ober die komt vragen
wat of het mag zijn meneer
mag zijn. hij zit niet meer
hij hangt al in de draden
van de tramlijn die voorheen
begeerte heette van omhoog
ziet hij de dame kleiner
en hij noemt haar droog bij naam
ze kijkt hem aan en lacht
dat had ze beter niet gedaan
© 2005 Ellen Joris / De Gekooide Roos
Over Ellen Joris
Ellen Joris - H.E.M. De Clercq -°Gent 1935 - studeerde letterkunde (regentaat) aan het toenmalige
Ten Doorninstituut te Eeklo. Zij wandelde dientengevolge enkele jaren door het onderwijs,
waarin men meestal staat, maar staande gaat men wortel schieten, en dat is goed voor bomen.
Met dichten begon ze pas toen ze meende een zekere rust gevonden te hebben. Ze meende dat.
Mediafoob als ze is bleek het internet een relatief veilige weg om haar passie voor de schrijftaal
met anderen te delen.
Voor haar is het woord een geliefde. Zij en het woord doen alles samen: spelen, delen, zingen,
wonen. En schrijven. Wanneer woorden vanuit hun klank, hun vorm en hun lading elkaar ontmoeten, zó
naast elkaar gaan staan dat zij elkaar herkennen, dan, soms, een enkele keer, ontstaat die vierde
dimensie die zij poëzie noemt. De zoektocht naar dit wonder motiveert haar tot dichten.
Ellen Joris schreef ook op Schrijf.Net