In het nu zitten wij met
aan beide zijden gemompel.
En hoe het komt in het midden
gelaten soms vallen er woorden
op tafel en leiden een zeker bestaan.
Wat zo eigen is aan heden
is weten: morgen zal nu
reeds de was zijn
gedroogd en gestreken
en in stapels dan liggen
te wachten
op zekere handen
die weer andere zijn.
En men ziet wat men schrijft
honderdmaal, duizendmaal.
Geen woord komt tussenbeide.
© 2005
Eric Vandenwyngaerden / De Gekooide Roos