Kirsti Simonsuuri Sporen
Nadat ik koortsachtig van acht tot één had gesproken
kwam ik ‘s nachts thuis
door de muren,
door de zwarte bomen
toen de heldere bladeren
de straat in ritselden.
Dit was in ieder geval een provincie tot het jaar zo en zo,
zei iemand, en een ander: nu gaat het veranderen.
Van de stenen van de muur worden torens gebouwd, zei iemand,
en een ander: over stenen struikel je, tegen torens bots je op.
De muur is duizend jaar oud, eeuwig
al wordt hij opnieuw afgebroken
hij blijft in de mens bestaan.
Zij nodigde ons uit voor een wandeling naar de muur
die er niet meer is. Er zijn wonden in de straat,
kogelgaten, scherven
in de kraampjes van de kooplui
musea, bouwgrond.
Gejammer van mensen, als de angst
door het raam gluurt, gaan de gordijnen snel dicht.
Verbrande lichamen, rokende ruïnes.
Langs de rand van de stad waar verdriet huist
liep ik naar huis, tussen twee barbarijen
door de zuilenrijen van een eeuw,
langs het bos, waar de bomen wegzinken
in de nacht, in de eindeloze herfst.
Uit het Fins vertaald door
Adriaan van der Hoeven
© 2005 Kirsti Simonsuuri / De Gekooide Roos
Over Kirsti Simonsuuri
Kirsti Katariina Simonsuuri (Helsinki, 1945) studeerde aan de universiteit van Helsinki en in Frankrijk en Duitsland, en promoveerde in 1977 aan de universiteit van Cambridge. Zij was van 1981-1989 Senior Research Fellow bij de Finse Academie, en is thans docent
in de vergelijkende literatuurwetenschap bij de Universiteit van Helsinki.
Van 1984-1986 was Kirsti Simonsuuri verbonden aan de afdeling vergelijkende literatuurwetenschap van de Harvard Universiteit en van 1986-1988 aan de afdeling Engels en vergelijkende literatuurwetenschap van de Columbia Universiteit.
Haar publicaties omvatten een monografie over de achttiende-eeuwse ideëen rond Homerus en de vroeg-griekse epiek (Cambridge
University Press, 1979), en essays en studies over klassieke en moderne literatuur, waaronder de Finse.
Haar werk in de Finse taal omvat poëzie, fictie en essays, waarvan een deel werd vertaald in onder meer Frankrijk, de Verenigde Staten, Duitsland, Hongarije en Nederland. Simonsuuri vertaalde werk van Sylvia Plath, Simone Weil and Virginia Woolf in het Fins. Haar werk is met talloze prijzen bekroond.
Haar werk in de Finse taal omvat poëzie, fictie en essays, waarvan een deel werd vertaald in onder meer Frankrijk, de Verenigde Staten, Duitsland, Hongarije en Nederland. Simonsuuri vertaalde werk van Sylvia Plath, Simone Weil and Virginia Woolf in het Fins. Haar werk is met talloze prijzen bekroond.
In haar eigen woorden:
The blood of an exile and a vagabond flows in me, as a poet; in my work I seem to be looking for the restlessness and peace that is in life itself. For many years, for most of the seventies, I was deeply alienated from my mother tongue. I rediscovered it at the same time as I found my lyrical space again, my own natural way of moving within it. To be without one's mother tongue for a while can be beneficial for a poet, because it heightens the awareness of the specificity of one's own language among other languages. To live in other cultures can help a writer to perceive the eternal movement between otherness and sameness. This is the experience of our century. People who live in exile, ideas and images that shift and enmesh, nations that migrate, are recharting the world that we know. I believe that poets are everywhere messengers of the future without a permission.
Something propelled me into going even when very young. The symbolic and metaphoric nature of the world was the theme of my meditations and I wanted to try out the boundaries of my understanding. Sometimes my poems are like the reflected reportage of these experiments; sometimes I exist beyond my poems and my language, in the region where I do not yet know and where I could just as well be dreaming. Maybe for this reason I have used dream material: there I am face to face with a universal structure, similar to which I find when I study ancient cultures or wander in the world, among different people. I would not want to be afraid of anything. But when I notice that I am afraid of something, I am forced to rethink everything, from the beginning. The future is a facet of the present. And the rest is trying to find the right words.
De vertaler, Adriaan van der Hoeven, was universitair docent bij de intussen helaas niet meer bestaande afdeling Finoegristiek van de Rijksuniversiteit Groningen. Hij heeft over Finse cultuur en literatuur gepubliceerd en verscheidene vertalingen, waaronder een bloemlezing Finse poëzie, op zijn naam staan. Publiceerde onder meer in Bzzlletin, NCR-Handelsblad, de Volkskrant, De Gids, de Tweede Ronde en Deus ex Machina.