Het is de afstand die ons trager maakt,
gevaarlijk smeulend in elkaars verbeelding.
Hoe groter het gebrek, hoe minder wij
belichaamd zijn, hoe vager de gedaante
van bed en tafel, het geroezemoes
van kruiden, rijst en vlees. Ik ruik nog steeds
de zoete spruitjeslucht, zie vingers spelen
met vuur. Het kaarslicht lijkt van gisteren.
Waar bleef het oorlog voeren van de maag,
de jacht naar loof en lente of het dwaze
gefladder van de preutse nachtegalen?
Je beeld is als een weerhaak die ik liever
heb dan spijt, dan een pijnloze gedachte
aan alles wat niet langer haalbaar blijkt.
© 2006
Michel Krott / De Gekooide Roos
Over Michel Krott
Michel Krott (1973) publiceerde onder andere in 't (muzen-)Koeriertje, Meander, NV POEZIE, OpSpraak, Het Schrijverspodium en Verlaine. Verder vertaalde hij gedichten uit het Spaans en richtte hij een website1 over Latijns-Amerikaanse poëzie op.
1 De archivaris meldt: de verwijzing naar deze website is niet meer actief.