Arne Schoenvuur Eau Revoir
je zet het bord neer aan jouw kant van de tafel, strijkt
een haar weg uit je ogen. een vork links – even rechtleggen met je wijsvinger
een mes rechts. dat ligt goed zo.
het eten pruttelt
je blijft heerlijk rustig onder al die ongedurigheid
het stof neuriet met je mee in het zonlicht, hoe ik ook luister
ik hoor niets. je giet de aardappelen af, vloekt
stoom is heet – dat wist je al, en toch. buiten
slaat een motor af. geen gepiep van remmen. de barst in het glas
zit er al jaren, scheurt nu een beetje verder. millimeterwerk
alles op smaak gebracht met zout en peper. je schuift aan
schept je bord vol, begint te eten, schenkt jezelf een glas water in,
kijkt er even naar: zo in het gebogen glas ziet een mens er toch anders uit
niet?
er zweven minuscule vleesrestjes en aardappelvlokjes door het water.
ik schuif een stoel voor het raam – pas vervangen - en kijk naar buiten.
ik zie hetzelfde
anders

Over Arne Schoenvuur

De dichter spreekt:
Arne Schoenvuur is een Gentse dichter die gefascineerd is door de ironie van de evidentie. Wat is zal toch niet zijn zeker? Of is het "zeker zijn"? Schoenvuurs werk is een voortdurende snedetocht. Hij is altijd op zoek naar de minimale ruimte die zich tussen twee aangrenzende dingen bevindt. Hoogmoed en val staan bovenaan zijn boodschappenlijstje. Binnenkort leert hij vliegen. Schoenvuur is met andere woorden een echte b-engel in de meest verruimende zin van het, tja, woord.