iedere dag dezelfde oude huid
in dit, mijn laatste leven
mijn gedachten rekken in rafels uiteen
mijn hoofd waait uit mijn schedel
voorzichtig stap ik uit mijn voeten
anatomisch gezien volkomen onjuist
maar daarom niet minder waar
woordenloos zie ik toe
hoe ik bijna helemaal uit mijzelf verdwijn
alleen mijn leesbril hangt nog over mijn buik
god, wat zijn mijn kloten groot!
Met dit gedicht werd Marc Boelens winnaar van de
volkskrantbloggedichtenwedstrijd (probeert u het eens met scrabble!)
© 2007
Marc Boelens / De Gekooide Roos