Waarom? Omdat hij er staat.
Zo gezegd, hield je je mond
- geen woord meer! - keerde je om
verdween achter een komma, en

uit! En nu? Wie achterblijft
spelt deze woorden stuk
voor stuk. Maar kan eruit
omhoog… Omhoog! Zoals

het klokje thuis tikt, tikt
het op iemands schouder?
Kijk: andere ogen. Het kan
beginnen, een wolkje komt

uit zijn voorhoofd opzetten
schikt zich, licht, aandachtig
tegen de berg. Het regent, het
werkt! Het houdt vanzelf op.

© 1999 Eric Ruygers / De Gekooide Roos