Margreet Spoelstra Seizoenen
Ik sprokkel late stukjes
zomer in fragmenten
geel. De lente laat ik heel.
Het schuchter groen - nog nooit
kon ik wat aarzelt breken.
Jouw geur vleugt onvergeten door het gras.
Weet jij de bomen nog? En nog
waarom het was dat ooit
de herfst begon en onze dromen
met de vogels weken?
Nee spreek niet van de winter -
het wordt nacht. De winter wacht wel
want de tijd beweegt zich
zonder haast nu
van ons af.
Kom, sluit je ogen en vergeet
voor even alle storm, de kou
en laat het donker aan voorbije dagen
en laat de zon aan wat niet meer zal zijn.
Ik open de gordijnen.
Dan, in het strijklicht van de maan,
herken ik je
en heb ik je
nog even
lief
© 2000 Margreet Spoelstra / De Gekooide Roos
Over Margreet Spoelstra
Margreet Spoelstra (1952, Vrouwenpolder) werd, na haar opleiding aan de Sociale Academie,
maatschappelijk werkster. In 1985 koos ze gefascineerd door vragen zonder antwoord, voor een
tweede studie, de theologie. Daarna — nog wat van zulke vragen rijker — werd ze pastor in een
oecumenische gemeente. Op dit moment is ze werkzaam als ziekenhuispastor in Tilburg.
In 1992 werd ze plotseling gegrepen door de poëzie en is zij gedichten gaan lezen en schrijven.
Ze publiceerde in een aantal tijdschriften, en raakte via het (ondertussen
opgeheven) internettijdschrift de Opkamer verzeild in de Salon en via de Salon in de
redactie van De Gekooide Roos. In 1992 gaf ze, in samenwerking met dirigent/componist Jos
Lamboo en in eigen beheer, de gedichten- en liederenbundel Blauwe regen uit. In Januari
2000 won ze met het gedicht
Seizoenen
, de eerste prijs — genaamd de Raadselige Roos —
in een literaire wedstrijd uitgeschreven
door het Literair Café Venray-regio. In februari 2000 verscheen haar tweede bundel Cirkels en
lijnen.
Margreet Spoelstra schreef ook op Schrijf.Net