met mijn handen in de aarde
weet ik weer van stof en steenslag
huil ik vecht ik tegen wanhoop
wortels breken onkruid wint
hoor maar hoe de kleine twijgen
klagen want het kind is dood
op zijn graf de speelgoedberen
en de vragen en zijn naam
lang geleden rook de aarde
soms naar voorjaar en naar morgen
droegen appelbomen bloesem
was de nachtvorst nooit zo koud
in de heg verbergt een narcis
onbeholpen dat zij bloeit
weet ik weer van stof en steenslag
huil ik vecht ik tegen wanhoop
wortels breken onkruid wint
hoor maar hoe de kleine twijgen
klagen want het kind is dood
op zijn graf de speelgoedberen
en de vragen en zijn naam
lang geleden rook de aarde
soms naar voorjaar en naar morgen
droegen appelbomen bloesem
was de nachtvorst nooit zo koud
in de heg verbergt een narcis
onbeholpen dat zij bloeit
© 2000 Margreet Spoelstra / De Gekooide Roos
Over Margreet Spoelstra
Margreet Spoelstra (1952, Vrouwenpolder) werd, na haar opleiding aan de Sociale Academie,
maatschappelijk werkster. In 1985 koos ze gefascineerd door vragen zonder antwoord, voor een
tweede studie, de theologie. Daarna — nog wat van zulke vragen rijker — werd ze pastor in een
oecumenische gemeente. Op dit moment is ze werkzaam als ziekenhuispastor in Tilburg.
In 1992 werd ze plotseling gegrepen door de poëzie en is zij gedichten gaan lezen en schrijven.
Ze publiceerde in een aantal tijdschriften, en raakte via het (ondertussen
opgeheven) internettijdschrift de Opkamer verzeild in de Salon en via de Salon in de
redactie van De Gekooide Roos. In 1992 gaf ze, in samenwerking met dirigent/componist Jos
Lamboo en in eigen beheer, de gedichten- en liederenbundel Blauwe regen uit. In Januari
2000 won ze met het gedicht
Seizoenen
, de eerste prijs — genaamd de Raadselige Roos —
in een literaire wedstrijd uitgeschreven
door het Literair Café Venray-regio. In februari 2000 verscheen haar tweede bundel Cirkels en
lijnen.
Margreet Spoelstra schreef ook op Schrijf.Net