Het plan: alles ontkennen.
Niet het eigen bed, zonder ontwaken
uit het raam kijken en de afdruk zien
van granieten wielen.
Geen molens aan de einder
maar wiekslag in de vlucht.
Nee, de regen die de veranda stemt
een geschouderd hoofd, glanzend haar
op je borst, loksporen
heenwijzend, terug.
Opgenomen ochtend, verstorven
als het buitenste wiel
voor de wind opsteekt
en jij aan haar denkt.
Dit huis niet;
de dijkgraaf kwam hier nooit langs
op zijn route naar het molengat
en ook als je luistert
hoor je niet
hoe steen steen maalt.
© 2000
Bies van Ede / De Gekooide Roos