opeens vallen er de gaten in zijn grauwgrijze neveljas
lichtscherven klauwen in mijn handen
de tijd drijft weg
en ik blijf achter
ik staar mij dood in zwarte vensters
over een poosje wordt het wel anders
beter misschien houd ik me voor
de route is zo beschreven
een dijk een steiger een overtocht en weer en dijk
bomen fluisteren snelberichten
op tere blaadjes schrijf ik herinneringen
© 2000
Rik Meeldijk / De Gekooide Roos