op den duur schuiven er schaduwen over de vensters
breken mijn ogen waar blijft het licht
zie ik iets of is het weer niets
alleen de gaten blijven achter
ik laat op de rechte regels van de grijze plooien
woorden in het lege vallen
totdat er misschien een stem van komt
het riviergezicht staat deze dag zo opvallend strak gespannen
ik snijd me aan de golven en aan het vale licht dat daarop drijft
de meeuwen doen mij zelfs pijn
© 2000
Rik Meeldijk / De Gekooide Roos